Tag: is_tag 1 2

Myśl tygodnia: amortyzacja

Amortyzacja w Lambo jest zaskakująco adekwatna na tor i na drogę

Wybitne auto wyróżnia amortyzacja – informująca o drodze, ale nie pozwalająca jej dyktować warunków.

Interpretacja.

Zestrojenie siły tłumienia amortyzatorów musi być na tyle sprężyste, aby kierowca czuł drogę. Zbyt twarde, deskowate pozbawia czucia, przekazuje tylko kierunek zmiany pracy (góra lub dół), nie mówiąc nic o szczegółach nawierzchni, zwłaszcza o przyczepności. Nie oznacza to bynajmniej, że zawieszenie nie może być sztywne – wręcz musi, aby spełniać drugi warunek – nie może jednak być zero-jedynkowe w swej sztywności i przede wszystkim musi mieć skok; choćby nieduży, ale zakres prawdziwej pracy.

Z drugiej strony kalibracja amortyzacji (składająca się ze skoku, tłumienia dobicia i odbicia oraz ich progresji) musi pozwalać zawieszeniu w pełni panować nad zachowaniem auta. Droga nie może mu narzucać, co ma robić. Wszelkie nierówności muszą być pochłaniane przez amortyzację zanim przeniosą się na ruch nadwozia. Auto nie może podskakiwać na wybojach – musi je gasić. Nie może być miotane przez przeciążenia boczne – musi trzymać kierunek i szybko wstawać z wszelkich przechyłów. Koła nie mogą tracić kontaktu z nawierzchnią choćby na tarkach – zawieszenie musi je stale dociskać do drogi. Nawet po skoku zawieszenie musi zgasić wszelkie siły reakcji „na raz”. To oznacza, że zawieszenie nie może być zbyt miękkie – bo takie zawsze będzie bujać autem. Będzie też za wolne, aby informować kierowcę o tym, co się pod nim dzieje (odnośnie jeszcze pierwszego warunku).

Pomimo sporej wagi zawieszenie Nissana GT-R pozwala na rajdową amortyzację

W praktyce są amortyzacje dobre, świetne i wybitne. Wśród klubowych aut amortyzacją wyróżniają się GT-R (niemal rajdowa), Gallardo (zaskakująca!) i CLK AMG (wyścigowa ale w kalibracji nierównych torów ulicznych). Wszystkie są świetne, ocierając się o wybitność. Jednak bledną przy absolutnie wybitnych mistrzach amortyzacji – Imprezie STi i Lancerze Evo.

Kamil / Supercar Club Poland

Powrót

Świat według Lambo

Jak Nie ważne czy znasz się na motoryzacji, ten samochód nie pozostawi Cię obojętnym

Było to gdzieś na Placu Trzech Krzyży. W szaro-betonowym krajobrazie pojawił się jaskrawy punkt – pomarańczowe Lamborghini Gallardo. Równie absurdalne i egzotyczne w tej scenerii co palma na pobliskim rondzie. Odcinający się od warszawskiej rzeczywistości jak katedra Św. Patryka na Manhattanie, zabawny i zachwycający obrazek, który ściągnął uwagę absolutnie wszystkich.

Nie ważne czy znasz się na motoryzacji, ten samochód nie pozostawi Cię obojętnym. Nikogo nie pozostawia. Jak nic innego na czterech kołach zachwyca wyglądem i dźwiękiem, budzi skrajne emocje od podziwu po zazdrość. Pojawiając się w nim na ulicy w ciągu jednego dnia znajdziesz się na większej liczbie zdjęć niż przez resztę swojego życia.

Czy jest przez to tandetny? Hmm… Jak humor Monty Pythona czy sztuczny biust Pameli nabiera sensu w groteskowości. I takie właśnie jest Gallardo – przerysowane, ale w przemyślany sposób. Przede wszystkim ma robić wrażenie, ogromne wrażenie. A przy okazji świetnie się prowadzić. Łącząc włoskie i niemieckie geny, robi to fantastycznie, zachwycając każdego, kto ma okazję spróbować. Jest przy tym bardzo, bardzo szybki, ale dynamiką wściekłego byka – inną niż zwinność i lekkość ogiera Ferrari, poruszającego się z turniejową gracją.

Każdy dzień w Lambo jest po prostu niezapomniany. Cieszysz się bez powodu, pozdrawiasz kiwających przechodniów na pasach, w tunelu opuszczasz obie szyby i wyłączasz radio, a na drogę do celu przewidujesz dodatkowe kilometry, żeby ponapawać się jednym z najwspanialszych doświadczeń motoryzacji – jazdą Lamborghini. To absurdalne i czujesz to. Ale jesteś szczęśliwy.

Marcin / Klubowicz Supercar Club Poland

Powrót

Mocny

Lamborghini Gallardo LP560-4 to moc w najczystszej postaci

Długo zastanawiałem się, co napisać po pierwszym kontakcie z Lambo. Z opisywaniem odczuć motoryzacyjnych wiąże się wieczny dylemat między byciem zbyt egzaltowanym a zbyt schematycznym. Łatwo popadać w skrajne wartościowania, gdy dane auto po prostu się lubi za coś lub ma się pozytywne skojarzenia z przeszłości. Czasem przesłania to całościowy odbiór auta, jego największe wady czy zalety. Dlatego po długim namyśle powiem krótko – jest mocny.

Moc jest wpisana w naturę Lambo, pasuje do niego jak jaskrawy pomarańczowy kolor, złoty byk na masce, hałas z wydechu po przekroczeniu 4 tys. obrotów. Czysta moc. W Porsche 911 Turbo czy Nissanie GT-R dominantą nie jest moc ale moment. Zachwycam się za każdym razem jego zalewem, który od średnich obrotów konsekwentnie przykleja do fotela ze stałą intensywnością. Trochę jak w odrzutowcu. Z Gallardo LP560-4 jest inaczej i, o rany, o ile piękniej. Robiłem sobie takie oto doświadczenie.

Staję na światłach i ruszając nie wciskam więcej niż ćwierć gazu. Od razu wyskakuje przede mnie chmara służbowych Opli i Fordów, które zawsze próbują coś (nie wiem co) udowadniać. Cierpliwie trzymam tyle samo gazu. Wraz z obrotami przychodzi cudowne uczucie narastania czystej wolnossącej mocy. Czuję, że pod prawą stopą tyka bomba, która z przesuwaniem się wskazówki obrotomierza zbliża się do eksplozji. Wsłuchując się w podtrzymującą napięcie muzykę dziesięciu cylindrów nawet nie zauważam, kiedy wszystko jest już daleko w tyle. Dzieje się to tak płynnie, że ciężko zidentyfikować moment nadejścia tej nadzwyczajnej siły. Pierwsze wrażenie „GT-R jest o wiele szybszy” mija, kiedy tylko spojrzę na prędkościomierz. Już 220 km/h…

Gallardo to bardzo kompletny samochód. Znajdziesz tu wszystko w optymalnych proporcjach. Jest absolutna autostradowa stabilność, która nie przeszkadza w komforcie jazdy po nierównych drogach. Tony mechanicznej przyczepności w ciasnych zakrętach kojarzą mi się z Lancerem Evo, choć nie czuć tu podobnej walki kierowcy z samochodem. Jest prawidłowo głośny, choć aktywny wydech pozwala spokojnie pokonywać trasowe kilometry. Jest guzik Sport, który chcesz mieć cały czas włączony i guzik A („automat”), który zamienia wart ponad milion złotych supersamochód w spokojną limuzynę. W zasadzie jest tylko jedna cecha, której nie zmienia żaden przycisk – to jego niepomijalność na drodze. Współczesna motoryzacja nie wymyśliła jeszcze nic bardziej spektakularnego niż ryczące pomarańczowe Lamborghini.

Wojtek / Klubowicz Supercar Club Poland

Powrót

Lista postów